Toeval speelt regelmatig een rol bij het schilderen. De schilder heeft een idee in zijn hoofd en hij werkt daarnaartoe. Maar al schilderend ziet hij ineens iets anders verschijnen en dat vindt hij dan zo aardig dat hij op de ontdekking doorgaat. Een paar voorbeelden:

'De Violis't. Bij de eerste opzet van de lucht ontstond er een restruimte, waarin hoofd en hand pasten. Vandaar dat het hoofd aan de onderkant zit en ook een beetje ongelukkig afgesneden. Maar hij moest en zou komen

'Entree'. Het ging mij om de buisjes achter onze voordeur. Door op de achtergrond vlekken aan te brengen ontstond daar de vorm van een hoofd. Eigenlijk hoefde ik er alleen nog maar twee puntjes in aan te brengen en ik had een spookje. Over spoken gesproken:

'Dilitatie'. Alvorens de bakstenen erin te metselen had ik een achtergrond aangebracht met blauw, rood en groen, met de bedoeling dat deze kleuren door de stenen heen zouden schijnen en in de voegen zichtbaar. rechtsboven bleek zich een kikker schuil te houden.

'Berlin, Husemannstrasse'. Daar zag ik de afgebeelde buizen. Linksboven bevond zich ineens een dame met ontblote borst.

'De Bus'. Mijn opzet was om weer te geven dat je in het OV dicht tegen elkaar aan zit, maar elkaar negeert. Maar ik kwam niet goed uit, waardoor de zware jongen achter het precieuze dametje schoof, die daardoor noodgedwongen naar voren moest gaan zitten. Dat vond ik veel leuker dan mijn oorspronkelijke idee.
3d2e7a23-2edd-4fa7-9126-affc13bbf1a0|0|.0|96d5b379-7e1d-4dac-a6ba-1e50db561b04